به زمین خورده ها نخندیم

یک نفر با دوچرخه، بدجور زمین می‌خورد، صدای خنده جمعی پخش می‌شود، دیگری در حال دویدن داخل چاله‌ای می‌افتد باز هم صدای خنده پخش می‌شود، یکی از اسب می‌افتد صدای خنده پخش می‌شود، دیگری صندلی‌اش می‌شکند و زمین می‌خورد باز صدای خنده پخش می‌شود و... این تصویرهای هر روزه بخشی از برنامه‌های طنز تلویزیون ماست که در عید هم تکرار خواهد شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علی‌محمد مؤدب/

یک نفر با دوچرخه، بدجور زمین می‌خورد، صدای خنده جمعی پخش می‌شود، دیگری در حال دویدن داخل چاله‌ای می‌افتد باز هم صدای خنده پخش می‌شود، یکی از اسب می‌افتد صدای خنده پخش می‌شود، دیگری صندلی‌اش می‌شکند و زمین می‌خورد باز صدای خنده پخش می‌شود و... این تصویرهای هر روزه بخشی از برنامه‌های طنز تلویزیون ماست که در عید هم تکرار خواهد شد.
البته که هر روز بخشی از برنامه‌های طنز در دنیا همین چیزهاست و تلویزیون ما هم این نوع خندیدن را جزو طبیعت برنامه‌های خودش پذیرفته است. اما زمین خوردن که خندیدن ندارد. در روایات ما آمده است که «از به زمین خوردن دیگران شاد مشو؛ زیرا تو نمی‌دانی که زمانه با تو نیز چه خواهد کرد»! هر چند این تعبیر سقوط در جایگاه و کار و یا سقوط‌های معنوی و اجتماعی را مد نظر دارد، ولی خود کلمه سقوط به هر حال افتادن است. طبیعی است که اگر آدم عادت کند به افتادن یک آدم در خیابان بخندد سقوط معنوی یا اجتماعی دیگران هم برای نفس او جذاب و جالب خواهد شد. اخیراً دیدم که در شبکه «نهال» هم این نوع تصویرها به عنوان طنز استفاده می‌شوند. خندیدن به زمین خوردن دیگران برای هر کسی خوب باشد، حتماً برای بچه‌ها خوب نیست. نسل ما که مدام با ایده دستگیری از زمین خوردگان بزرگ شده‌ایم، امروزمان این است، وای به حال نسلی که به طور رسمی به زمین خوردن دیگران بخندد. 
کار فرهنگی و تربیتی مستلزم دقت‌های بسیاری است که اگر رعایت نشوند کار را به ضد خود تبدیل خواهند کرد. البته ایجاد شادی و فرح درست برای مردم و برای نوجوانان ما لازم است، ولی همین شادی با بی‌دقتی زمینه بحران‌های بعدی در تربیت نسل فردا را فراهم می‌کند.
شادی را باید به درستی شناخت. بویژه برنامه سازان تلویزیون و رسانه‌های پرمخاطب ما باید با شناخت از شادی به سمت تولید این نوع برنامه‌ها بروند. بحمدالله در سال‌های اخیر متون بسیاری درباره شادی تولید شده است که منظر درست درباره شادی را می‌نماید و مرزهای آن با لغو و لهو را روشن می‌کند. حتی اگر کسی به این متون دسترسی ندارد می‌تواند بسادگی با نگاهی به قرآن و برخی احادیث معناهای مختلف شادی را بشناسد و طبعاً نتیجه چنین نگاهی کار فرهنگی هنری درستی خواهد بود. 
پیشنهاد می‌کنم هر کسی که هستید و در هر کاری که هستید به این نوع شناخت موضوع کار خودتان توجه داشته باشید. کار خودتان را بسادگی می‌توانید به مدد امکانات جهان مجازی و نرم افزار‌ها مورد بررسی قرار بدهید و اگر دیدید که نیاز به بیشتر دانستن است به اهل فن و به کتاب‌های خوب مراجعه کنید که مهم‌ترین قدم در هر کار خوبی شناخت درست است.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: جامعه فرهنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۴۷۷۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آسیب مغزی و فلج جوان انگلیسی در پی مصرف گاز خنده

یک جوان ۲۵ ساله در برتانیا می‌گوید که مصرف "گاز خنده" توسط او باعث شده که دیگر قادر به راه رفتن نباشد و به مدت ۶ هفته در بیمارستان بستری شود؛ این گاز در قلیان اکسیژن و با تایید وزارت بهداشت کشورمان در حال استفاده است! - اخبار اجتماعی -

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پی انتشار گزارش تسنیم مبنی بر سرو قلیان اکسیژن در برخی کافی‌شاپ‌های تهران، وزارت بهداشت اعلام کرد که این دستگاه تأییدیه سازمان غذا و دارو را اخذ کرده است.  

طبق اعلام وزارت بهداشت، در این قلیان از ترکیب اکسیژن با گاز N2O (اکسید نیتروژن) استفاده می‌شود که به گاز خنده نیز شهرت دارد. اگرچه وزارت بهداشت با ادعای مطالعات بالینی انجام شده، این گاز را بی‌خطر و میزان ترکیب گازهای موجود در آن را استاندارد می‌داند اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که این گاز در مواردی که مورد استفاده بیش از حد قرار گیرد، منجر به فوت نیز شده است!

سال گذشته بود که یک جوان 25 ساله در "ولز" به رسانه‌ها گفت که مصرف بیش از حد گاز خنده باعث شد او قادر به راه رفتن نباشد و او را به مدت 6 هفته در بیمارستان بستری کند.

او که "مولی" نام دارد گفت که پزشکان متوجه التهاب در نخاع و آسیب مغزی او به دلیل مصرف ماده‌ای شدند که به اکسید نیتروژن نیز معروف است.

اکسید نیتروژن که در قوطی‌های فلزی فروخته می‌شود، یکی از پرمصرف‌ترین موادی است که در بریتانیا در سنین بین 16 تا 24 سال استفاده می‌شود.

به همین دلیل نخست وزیر وقت، ریشی سوناک، ممنوعیت این فروش و استفاده از این ماده را در برنامه خود برای مقابله با رفتارهای ضداجتماعی اعلام کرد.

"مولی" فکر می‌کند این ممنوعیت ایده خوبی است.

او می‌افزاید که در طول همه‌گیری کرونا، خود را تنها و منزوی یافت و برای مقابله با حالات رو به وخامت روانی خود، شروع به خرید گاز خنده کرد.

وی ادامه داد: من هفته‌ای 10 جعبه می‌خریدم و هر جعبه حاوی 24 قوطی بود. پس از مدتی در دست و پاهایم احساس سوزن سوزن شدن داشتم.

فوق‌تخصص ریه: "قلیان اکسیژن" مبنای علمی ندارد

پس از چند ماه، "مولی" در مسیر خود به سر کار متوجه شد قادر به راه رفتن نیست.

در بیمارستان، پزشکان متوجه شدند که او دچار التهاب در نخاع و "آسیب شدید عصبی" شده است.

نیتروزاکسید می‌تواند با تداخل در متابولیسم ویتامین 12B به سیستم عصبی آسیب برساند.

"مولی" 6 هفته را در بخش توانبخشی گذراند و اکنون بهبود یافته است اما هنوز هم در دست و پاهایش احساس سوزن سوزن شدن دارد.

او می‌گوید: "من قبلاً یک دونده عالی بودم اما اکنون نمی‌توانم این کار را انجام دهم."

علاوه بر این گزارش،‌ پیش از این نیز آژانس نظارت بر مواد مخدر اتحادیه اروپا از استفاده تفریحی از نیتروزاکسید موسوم به "گاز خنده" و بروز مسمومیت‌های ناشی از آن ابراز نگرانی کرده بود.

با وجود این، وزارت بهداشت کشورمان استفاده از قلیان اکسیژن را که حاوی درصدی از این گاز است را بی‌خطر و در حد استاندارد اعلام کرده است! وزارت بهداشت کشورمان مدعی است در حال ارزیابی اثرات ناشی از مصرف این قلیان در 10 استان کشور است؛ اما آنچه در کافی‌شاپ‌های سطح کلانشهرهایی نظیر تهران دیده می‌شود، استفاده آزادانه از این قلیان و بدون اطلاع از خطرات و عوارض آن است.

انتهای پیام/